W tomie Pieniądze odnowa sposobu pisania, pozbawienie hiszpańskiego języka poetyckiego zbędnej retoryki i ozdób, konstrukcja wiersza przypominająca serie filmowych migawek łączy się z przekonaniem, że literatura nie powinna milczeć o społecznym wymiarze rzeczywistości. Autor wykorzystuje tu znaną formułę mówienia w imieniu „pozbawionych głosu”, wykluczonych, przegranych, opuszczonych. W niespełna czterdziestu tekstach czyni narratorami zwykłych ludzi, którzy w pogoni za sukcesem padli ofiarą systemu, nieuczciwości, a czasem własnych braków. Każdy wiersz to mikroopowieść o dramacie przeżywanym przez bohatera i jego najbliższych, bardzo oszczędna w środkach, ale przez to wyrazista i poruszająca, w której tytułowe pieniądze jawią się jako symbol współczesnego zniewolenia.            

Recenzja Jerzego J. Kolarzowskiego na stronie kulturaliberalna.pl