Esej poświęcony Constantinowi Guysowi – francuskiemu rysownikowi i akwareliście, przedstawiającemu w swych pracach życie towarzyskie i obyczajowe dziewiętnastowiecznego Paryża. Baudelaire użył w tekście określenia modernité – „nowoczesność”, wprowadzając je do francuskiego słownictwa. Ulubiona lektura Picassa, który uważał, że ten tekst jako jedyny uchwycił w słowie coś z esencji malarstwa. Równie wielką wagę przywiązywał doń Czesław Miłosz. „Odkąd przeczytałem w latach trzydziestych tę rozprawę Baudelaire’a – pisze we wstępie – była dla mnie i jest do dzisiaj jednym z najważniejszych tekstów o istocie cywilizacji”. I dodaje: „Nie przesadzę, utrzymując, że jej przede wszystkim zawdzięczam mój własny sposób myślenia o zmianach mody i obyczaju. [...] Zwłaszcza dla artystów [Baudelaire] występował przede wszystkim jako teoretyk nowoczesności”.