Pielgrzym, rycerz i włóczęga to trzy modele życia i zachowania, bo życie ludzkie jest podróżowaniem przez czas i przestrzeń. Te trzy postacie literackich światów wskazują na odmienne sposoby nadawania życiu sensu. Alegoria drogi jest czymś więcej niż środkiem wyrazu artystycznego – jest ona także poznawaniem świata i stwarzaniem ludzkiego życia. „Człowiek określony tu zostaje przez wybór drogi – pisze autorka – bo droga ma charakter ponadindywidualny”. W zależności od drogi, którą pójdę, jestem rycerzem lub włóczęgą. Albo pielgrzymem. Wybory są ograniczone ludzką słabością: „Wędrujemy, gdy rozpościera się przed nami przestrzeń; wędrujemy, gdy mamy na to czas. [...] Za sprawą tych ograniczeń dany jest nam język, którym możemy mówić o świecie i o naszym miejscu”.